Staatsobligaties stijgen licht
De rente op staatsobligaties stijgt, nu het einde van het jaar nadert. De rente op Amerikaanse tienjaars staatsobligaties bedraagt 4,15%, op Duitse tienjaars Bunds 2,85% en op Nederlandse tienjaars staatsobligaties circa 3%. Ook de geldmarkten worden beïnvloed door het einde van het jaar.
2025 was voor Amerikaanse staatsobligaties uitdagend, maar uiteindelijk konden ze zeer goed worden verhandeld en werden schokken redelijk goed opgevangen. Een grote schok vond plaats in april, toen Trump zijn eerste tariefbeleid aankondigde en beleggers over de hele wereld bang waren voor een mogelijke daling van de groei. Ook toen wisten de markten zich staande te houden. Amerikaanse tienjaars staatsobligaties werden in januari 2025 verhandeld tegen bijna 4,80% en daalden begin april tot onder de 4%. Voor de rest van 2025 bewoog de rente vooralsnog in een bandbreedte van 50 basispunten.
Voor de eerste helft van 2026 verwachten de markten dat Amerikaanse tienjaars staatsobligaties zullen worden verhandeld binnen de bandbreedte van 2025: tussen 3,95% en 4,80%. Maar veel hangt af van de Amerikaanse Federal Reserve (Fed), oftewel de Amerikaanse centrale bank. Onlangs heeft de Fed de beleidsrente met 25 basispunten verlaagd. Tegelijkertijd zei de voorzitter van de Fed dat toekomstige veranderingen afhankelijk zijn van de cijfers en onthield hij zich van uitspraken over de toekomstige rente. De regering-Trump wil lagere rentes, maar inflatie blijft een risico.
Onze visie op vastrentende beleggingen is gebaseerd op de overgang van een 'spaaroverschot' naar een 'obligatieoverschot'. In een omgeving waarin meer overheden hun begrotingstekorten moeten financieren, blijven de rentes hoger dan tijdens de pandemie. We lijken ons in een normalisatiefase te bevinden, wat betekent dat er grenzen zijn aan lagere rentes aan de langere kant van de rentecurve, oftewel voor langer lopende obligaties. Daarom verminderen de VS, het VK, Japan en bepaalde Europese landen hun leningen aan de langere kant, aangezien de vraag naar obligaties met een langere looptijd aanzienlijk is afgenomen.
Om grotere schokken voor hun leningen te vermijden, gaan deze overheden in plaats daarvan over op het uitgeven van meer kortlopend schuldpapier. Een verschuiving in de vraag naar obligaties is met name een thema in Nederland, waar pensioenfondsen hun vraag naar ultralange obligaties aanzienlijk verminderen omdat ze overstappen op een ander pensioenmodel. Overheden die schuldpapier uitgeven, moeten inspelen op deze verschuiving in de vraag.
We handhaven een redelijke duratiepositie van 4,4 jaar, omdat we meer risico zien aan de langere kant van de rentecurve. Duratie is een maatstaf voor de gevoeligheid van een obligatie voor renteschommelingen. We adviseren eveneens om bij de selectie van obligatiebeleggingen de nadruk te leggen op kwaliteit.