Verdere verzwakking van de dollar in 2026

2025 was een turbulent jaar voor de valutamarkten, vooral voor de Amerikaanse dollar. De dollar was de zwakst presterende munt onder de belangrijkste valuta’s. De dollarindex is met 8% omlaaggegaan, met dalingen variërend van slechts 1% ten opzichte van de Nieuw-Zeelandse dollar tot meer dan 16% ten opzichte van de Zweedse kroon. De euro is ongeveer 12% gestegen ten opzichte van de dollar. In dit artikel schetsen we waarom we verwachten dat de zwakte van de dollar zal aanhouden in 2026.

Naar onze mening is de dollar nog steeds overgewaardeerd. Om vast te stellen of de dollar overgewaardeerd is, kijken we onder meer naar ‘purchasing power parity’ (PPP). PPP helpt om te vergelijken wat we met geld in verschillende landen kunnen kopen (koopkracht), zodat we een beter beeld krijgen van de waarde van een valuta. De onderstaande grafiek toont de resultaten.

Op basis van PPP is de dollar het meest overgewaardeerd ten opzichte van de Japanse yen, met een overwaardering van ongeveer 40%. Daarmee is de dollar duur ten opzichte van de yen. De PPP-maatstaf impliceert ook een overwaardering van 17% ten opzichte van de euro. Als we eveneens rekening houden met de omvang van verschillende economieën (BBP), dan suggereert de PPP-analyse een EUR/USD-waardering van 1,42.

We kunnen de waardering van de dollar ten opzichte van de euro ook inschatten met ons interne BEER-model (Behavioural Equilibrium Exchange Rate). Het BEER-model gebruikt data op kwartaalbasis om een schatting te maken van de ‘fundamentele waarde’ van de wisselkoers. Dat gebeurt op basis van macro-economische cijfers, waaronder handelsstromen, rentestanden en relatieve prijsniveaus. De meest recente beschikbare cijfers wijzen op een ‘fundamentele’ waarde van de EUR/USD van 1,23. Dit is het hoogste niveau sinds 2017 – en ook een flinke stijging ten opzichte van het dieptepunt in het derde kwartaal van 2024.

Om de huidige zwakte van de dollar te begrijpen, is het de moeite waard terug te blikken op periodes waarin de munt sterk was. Hiervoor gebruiken we de handelsgewogen dollarindex van de Federal Reserve (de dollar ten opzichte van een mandje van andere valuta's, gewogen naar hun belang in de Amerikaanse buitenlandse handel). Deze index laat zien dat de dollar dicht bij historisch hoge niveaus ligt. Momenteel bevindt de dollar zich boven het vorige hoogtepunt van 2001, maar de munt heeft het niveau van 1985 nog niet bereikt.

In 2001 bereikte de dollar zijn piek. Dit gebeurde tegen de achtergrond van een reeks wereldwijde crises, waaronder de Aziëcrisis en het uiteenspatten van de dot-com zeepbel. Beleggers zochten toen hun heil in de dollar als veiligehavenmunt. Ondertussen was de Amerikaanse economie stabiel, steeg de rente en had de overheid een begrotingsoverschot. Na de piek in juli 2001 begon de dollar te dalen. De reële rente ging omlaag, het begrotingsoverschot veranderde in een tekort en het handelstekort van de VS nam toe.

In 1985 was de dollar zelfs nog sterker, maar de macro-achtergrond was anders. De Amerikaanse economie groeide, de inflatie was onder controle en de reële rente was hoog. De VS kampte echter met problemen op het gebied van de lopende rekening en de begrotingsbalans, wat betekende dat het land meer importeerde dan exporteerde en meer uitgaf dan het verdiende. Die onevenwichtigheden leidden tot het Plaza Accord, een internationaal gecoördineerd initiatief om de dollar te verzwakken.

Terug naar de huidige situatie: sommige analisten hebben het idee geopperd van een moderne versie van het Plaza Accord – het zogenoemde ‘Mar-a-Lago Accord.’ Over dit voorstel is nooit formele overeenstemming bereikt. Maar het idee alleen al heeft mogelijk bijgedragen aan de zwakte van de dollar in 2025. De huidige Amerikaanse economie lijkt meer op die in 1985 dan in 2001. De VS kampt met aanhoudende en groeiende begrotingstekorten en met het grootste handelstekort ooit. Destijds hielp de Plaza Accord de dollar te verzwakken, maar de macro-economische achtergrond speelde ook een substantiële rol. De vraag is nu of de geschiedenis zich zal herhalen.

Vooruitkijkend blijven we negatief over de dollar. Hierbij spelen zowel cyclische als structurele factoren een rol. Om te beginnen met de cyclische factoren: we verwachten dat de Fed de rente meer zal verlagen. Een meer verruimingsgezinde Fed¹ is niet ideaal voor de inflatievooruitzichten (lees hier meer). Als gevolg hiervan zal de reële rente waarschijnlijk dalen, wat ongunstig is voor de dollar.

Naast de cyclische factoren verwachten we dat structurele factoren meer aandacht zullen krijgen, zoals het begrotingstekort en het tekort op de lopende rekening. Het begrotingstekort van de VS is uiteindelijk onhoudbaar. Bezorgdheid daarover en over de recente ‘government shutdown’ (het stilleggen van veel overheidsdiensten) droeg bij aan de zwakte van de dollar. Die bezorgdheid leidde tot een stijging van de risicopremies, wat betekent dat beleggers een hogere vergoeding eisen voor het risico dat ze nemen. Zorgen over structurele factoren kunnen ook in de toekomst bijdragen aan een verzwakking van de dollar. Behalve een fors begrotingstekort heeft de VS ook een groot tekort op de lopende rekening. Buitenlandse beleggers waren bereid dit tekort te financieren vanwege de bijzondere status van Amerikaanse activa en de Amerikaanse dollar. Voorlopig lijken buitenlandse beleggers hun Amerikaanse activa aan te houden. Maar ze zijn wel begonnen hun valutarisico af te dekken of hebben die afdekking uitgebreid. Als buitenlandse beleggers zouden besluiten hun Amerikaanse activa te verkopen, dan zou dit een zeer negatieve impact kunnen hebben op Amerikaanse activaprijzen en op de Amerikaanse dollar.

We verwachten dat de zwakte van de dollar zal aanhouden in 2026. Die zwakte komt voort uit cyclische factoren, zoals meer renteverlagingen door de Federal Reserve, en bezorgdheid over structurele factoren, zoals het grote begrotingstekort en het tekort op de lopende rekening. Onze eindejaarsprognose voor 2026 is EUR/USD 1,25.

Georgette Boele
Senior Strateeg Valuta’s

Wil je meer lezen over onze dollarvisie? In november publiceerden we het artikel ‘Waarom de dollar nog steeds overgewaardeerd is.’ Onze meest recente valutaprognoses kun je hier vinden.

_{1 Een ‘dovish’ of verruimingsgezinde Federal Reserve (Fed) volgt een monetaire beleidskoers die gericht is op het ondersteunen van economische groei en werkgelegenheid. In dat geval geeft de Fed doorgaans de voorkeur aan lagere rentestanden om de economie te stimuleren. Een ‘hawkish’ of verkrappingsgezinde Federal Reserve legt de nadruk op het beheersen van inflatie boven economische groei. De Fed is dan eerder geneigd de rente te verhogen of hoog te houden om de inflatie te beteugelen.}