Markets in Financial Instruments Directive II

De Markets in Financial Instruments Directive ("MiFID II") en de Markets in Financial Instruments Regulation ("MiFIR") voorzien in het Europese regelgevingskader dat de vereisten regelt die van toepassing zijn op beleggingsondernemingen, zoals ABN AMRO, MiFID II en MiFIR, worden samen vaak aangeduid als gewoon MiFID II en zijn van toepassing in alle lidstaten van de Europese Unie, inclusief Noorwegen, IJsland en Liechtenstein.

MiFID II heeft tot doel het kader voor de regulering van financiële markten te versterken, ook wanneer de handel op dergelijke markten over-the-counter (OTC) plaatsvindt, de transparantie te vergroten, de gedragsregels te verbeteren, beleggers beter te beschermen, het vertrouwen van beleggers te versterken en ervoor te zorgen dat toezichthouders voldoende bevoegdheden krijgen om hun taken te vervullen. MiFIR stelt (onder andere) regels vast voor de openbaarmaking van gegevens over handelsactiviteiten aan het publiek, de openbaarmaking van transactiegegevens aan bevoegde autoriteiten en de verplichte handel in bepaalde derivaten op handelsplatformen.

De MiFID II-categorisering van klanten is een kader dat klanten indeelt in drie categorieën: in aanmerking komende tegenpartijen, professionele klanten en niet-professionele klanten. Het doel van deze categorisering is ervoor te zorgen dat klanten een passend niveau van bescherming en informatie ontvangen op basis van hun kennis, ervaring en expertise op de financiële markten.

In het kader van MiFID II is de bescherming van beleggers een kernaandachtspunt, met als doel niet-professionele klanten te beschermen door ervoor te zorgen dat zij toegang hebben tot geschikte financiële producten en diensten.

De richtlijn schrijft strenge beoordelingen van de kennis en ervaring van een belegger voor door middel van passendheids- en geschiktheidstests. Deze evaluaties helpen ervoor te zorgen dat beleggers zich volledig bewust zijn van de risico's die verbonden zijn aan complexe financiële instrumenten.

Bovendien vergroot MiFID II de transparantie door beleggingsondernemingen te verplichten duidelijke, uitgebreide informatie te verstrekken over producten, vergoedingen en mogelijke risico's. Dit regelgevingskader handhaaft ook strengere rapportage- en bewaartermijnverplichtingen, waardoor verantwoording wordt afgelegd en beleggers weloverwogen beslissingen kunnen nemen. Door deze maatregelen zorgt MiFID II voor een veiligere en transparantere financiële marktomgeving voor alle deelnemers.

ESMA voert de regeling voor aangewezen rapporterende entiteiten in ter vervanging van de beleggingsonderneming met systematische interne afhandeling (Systematic Internaliser – SI), met het oog op het bepalen van de verantwoordelijkheid voor de rapportage over transparantie na de handel.

Een aangewezen rapporterende entiteit heeft de verantwoordelijkheid om specifieke financiële transacties aan de toezichthouder te rapporteren. Onder MiFID II zorgen deze entiteiten ervoor dat transactiegegevens nauwkeurig en tijdig worden gerapporteerd, wat de transparantie en integriteit van de markt verbetert.

Aangewezen rapporterende entiteiten kunnen beleggingsfirma's, handelsplatformen of derde dienstverleners zijn. Ze moeten zich houden aan strikte richtlijnen met betrekking tot de vorm, inhoud en tijdigheid van rapporten om naleving te waarborgen en effectieve marktcontrole door toezichthouders te faciliteren.

ABN AMRO is geregistreerd als aangewezen rapporterende entiteit voor alle obligaties en derivaten waarbij zij partij is bij een transactie en zal de transactie openbaar maken via een Approved Publication Arrangement (APA).

Een belangrijk voordeel van de status van aangewezen rapporterende entiteit van ABN AMRO is dat klanten die zelf beleggingsonderneming zijn, worden ontheven van hun post-trade informatieplicht. Tenzij deze klanten zelf aangewezen rapporterende entiteit zijn.